Przyjęta przez Mieczysława Dondajewskiego koncepcja artystyczna teatru otwartego na istotne zdobycze przeszłości i teraźniejszości wyraża się w różnorodnych działaniach poszczególnych realizatorów, których łączy jakby wspólna orientacja estetyczno-programowa. I stąd możliwa do uzyskania - jakże frapująca - wielojedność stylu teatralizacji muzyki scenicznej. Z tej produkcji modelowej wywodzi się także "Tryptyk" Giacoma Pucciniego - w całości: "Płaszcz", "Siostra Angelica", "Gianni Schicchi" nigdy u nas nie wystawiany. Wbrew wyraźnym żądaniom kompozytora, by cykl trzech oper, pomyślany jako dzieło łączne, dawano podczas jednego wieczoru - nikt w naszej praktyce operowej nie respektował tej zasady. Przy czym realizacje przed- i powojenne (Warszawa, Kraków) obejmowały tylko trzecią z cyklu operę - "Gianni Schicchi" (dla dokładności: "Siostra Angelica", wystawiona półamatorskimi siłami w Katowicach w r. 1929, niewiele wnosi do sprawy). Polska p