W programie napisano: "W 1976 roku na Scenie Kameralnej Starego Teatru Ryszard Major zaadaptował "Sklepy cynamonowe". Brak insceni­zacyjnej tradycji wzbudził dużą ostrożność w ferowaniu recenzenckich sądów, choć oczywiście pojawili się krytycy, którzy wiedzieli, jak Schulza wystawiać należy lub odwrot­nie". Zdanko jest przestrogą, zgrabną i uszczypliwą. Recenzent zamiast się wymądrzać, powinien zakręcić pióro względnie zatrzasnąć maszynę i siedzieć cicho dopóki sceniczna tradycja nie obrośnie miarkami na tyle, że będzie można przyłożyć je do przedstawień re­żyserów, którzy zapragną wtłoczyć na scenę prozę Brunona Schulza. Cóż więc pozostaje, skoro inscenizacyjnej tradycji nadal brak? Na to też mamy odpowiedź w programie. Otóż należy z dobrotli­wą pokorą "rezygnując z pouczeń i wszystkowiedzącej recenzenckiej pew­ności starać się rozpatrywać reżyserski pomysł przytomnie". Sformułowanie smakowicie pyszne. Oznacza: doc