BOHATEROM NIE UDZIELA SIĘ KREDYTU Jeżeli kiedyś za pół wieku jakiś stu­dent sztuki teatralnej grzebać będzie w nieciekawych annałach naszej emi­gracji szukając materiału do swojej tezy magisterskiej, to niewątpliwie wydłubie z zakurzonych stron tę datę i napisze parę wierszy, które (prawdopodobnie) tak będą brzmiały: " ... do największych osiągnięć te­atru na emigracji należy chyba zali­czyć wystawienie "Cmentarzy" Hłaski w przeróbce i reżyserii Leopolda {#os#38113}Kielanowskiego{/#}" . . . Kropka i nic więcej. Może za lat 50 nie będzie to dużo, może nasz student obleje egzamin magisterski, może taki wariat zupełnie się nie znajdzie - nie wiem. Sprowadziwszy jednak problem do właściwych perspektyw naszego emi­gracyjnego zaścianka i naszego cha­łupniczego teatru za piecem, data powyższa urasta do daty historycznej, a sztuka "Bohaterom nie udziela się kredytu" zasługuje na wystawienie na jakimś polskim odpowiedniku festi­walu w