"Farrago", zaskakujący tekst Lidii Amejko, grany już na kilku scenach, doczekał się warszawskiej premiery. Jeden z naszych najinteligentniej za­komponowanych współczesnych dra­matów zdaje się sprawiać sporo sa­tysfakcji reżyserom - skupionym jed­nak głównie na eksponowaniu jego groteskowo-zabawowych treści, kosz­tem istotnej, filozoficznej wymowy utworu. Nie inaczej wygląda najnow­sza wersja sztuki, zaproponowana przez Bożenę {#os#11804}Suchocką{/#}. Rzecz traktuje o Wiktorze Farra­go, gwiazdorze filmowym, który po spowodowanym po pijanemu wy­padku znajdzie się na granicy real­ności i zaświatów. Zamroczonemu alkoholem aktorowi, na co dzień ży­jącemu niemal permanentnie w sta­nie fikcji, z największym wysiłkiem przyjdzie pojąć specyfikę swego po­łożenia. Musi oto wytłumaczyć się ze swoich postępków przed oblicza­mi Ekscelencji i Majordomusa Pio­tra. Jako specjalista od ról morder­ców w masowo oglądanych filmach, oskarżony został