Po 15 latach od światowej pra­premiery w Chicago, "Raj utraco­ny" Krzysztofa {#os#5776}Pendereckiego{/#} wreszcie na scenie Teatru Wiel­kiego - Opery Narodowej w Warszawie. To wielkie wydarze­nie artystyczne dokonało się dzięki ambitnemu zespołowi rea­lizatorów pod dyrekcją Sławomi­ra {#os#5875}Pietrasa{/#} w 60 rocznicę urodzin kompozytora. Ze względu na roz­liczne trudności to oratorium sceniczne było wystawiane jesz­cze tylko przez operę w Stutt­garcie wiosną 1979 roku. Później nikt już nie podjął się tego ogrom­nego ryzyka... Tak więc po wielu latach ocze­kiwań mamy wreszcie "Raj utra­cony" w stolicy. Dzieło mistrza zrealizowane zostało przez czo­łowych twórców tej sceny: An­drzeja {#os#6191}Straszyńskiego{/#} - kierowni­ka muzycznego, Marka {#os#343}Weissa-Grzesińskiego{/#} - inscenizatora i reżysera, Andrzeja {#os#6190}Majewskiego{/#} - scenografa i Emila {#os#6005}Wesołow­skiego{/#} - choreografa. Wielkość utworu, monumentalizm w