Dwa przedstawienia piękne a tak od­mienne. "Trzy siostry" Czechowa w Teatrze Współczesnym konstruowa­ne precyzyjnie z kruchych elementów nastroju, filozoficznej zadumy, ironii. "Brytanik" Racine'a w Teatrze Naro­dowym - to rysunek o zdecydowanych liniach i konturach silnych uczuć i na­miętności, prostych w swej prostocie, szczerych i jakoś wyzwalających. Klarowność klasycyzującej tragedii. Histo­ryczne tło akcji - początki panowania Nerona w Rzymie. Sztuka pisana przez Racine'a prawie 300 lat temu (1669) a mimo to (świetnie zagrana) działa silnie i dziś. Brytanik, choć postać ty­tułowa, nie jest wcale właściwym bohaterem sztuki. Młodzieńczy, szlachet­ny, szczery aż do naiwności, staje się pionkiem w rozgrywce tych dwojgu matki i syna. Agrypina i Neron. Wiel­kie ambicje, duma, zaborczość. Walka o władzę, wpływy - znaczenie. Sytua­cje komplikuje stosunek: syn - mat­ka. Więc zamiast miłości - nienawiść. W porównaniu z "Brytanikiem" "Trzy