Ruszył II Festiwal Sztuk Współczesnych R@Port. Nie było znaczącego przecinania czerwonej wstęgi, fanfar, orkiestry i kwiatów. Były za to mowy dziękczynno-pochwalne dla prezydenta miasta Wojciecha Szczurka, dyrektora Jacka Bunscha i senatora Kazimierza Kutza, którego "Kartoteka" zrealizowana w Teatrze Narodowym w Warszawie w 1999 roku zainaugurowała festiwal. Pisze Anna Bielecka z Nowej Siły Krytycznej.

Tadeusz Różewicz pojawia się w tym zestawieniu z całą konsekwencją. Festiwal poprzedziła dwudniowa sesja naukowa poświęcona twórczości dramaturga, który w ubiegłym roku świętował jubileusz 85-lecia. O przyczynach i skutkach lawiny spektakli opartych na różewiczowskich tekstach, o ich recepcji zagranicznej, o wizji teatralnej samego poety dyskutowali badacze dramatu i teatru z całej Polski. Cóż jednak z tego, że Zbigniew Majchrowski udowadniał antydramaturgiczny charakter sztuk Różewicza, Irena Górska proponowała ujęcie twórczości teatralnej autora w świetle jego działalności prozatorskiej, poetyckiej i publicystycznej, Małgorzata Sugiera wspólnie z Mateuszem Borowskim refleksję nad "Aktem przerywanym" oparła na wizji teatru postdramatycznego, lekceważącego wszelkie formalne reguły, Anna Krajewska wiązała poetę z teoriami poststrukturalistycznymi, zaś Jan Ciechowicz rozpatrywał twórczość Różewicza w kontekście formuły monodramatu, sko