Gdyby fabułę "Szkarłatnego pyłu" streścić tak oto: było sobie dwóch dżentelmenów, niejaki Cyryl Poges i Bazyli Stoke, którzy, kupiwszy w Ir­landii stary, walący się dwór, postanowili go przekształcić w wielkopańską, feudalną rezy­dencję i żyć "na łonie natury"; nie odróżniają wszakże byka od krowy, a że na dodatek z talentów - jakie mężczyzna powinien mieć - posiadają je­dynie zdolność robienia pie­niędzy, więc nic dziwnego, że po pewnym czasie dwie "ladies" (Susan i Avril, nie na­zywajmy ich brzydko utrzymankami) rzucają wspomnia­nych dżentelmenów i przy od­głosach przewalającej się bu­rzy (ach, te namiętności!) od­chodzą z O'Killigainem i O'Dempseyem, którzy wpraw­dzie pieniądze mają mniejsze, ale zdolność kochania większą; w tym czasie powódź (uwa­ga: symbol!) podmywa dwór a bardzo symboliczny, bo gi­gantycznych rozmiarów, rak robi szczypcami ciachu-ciachu... i po strachu, bo kur­tyna omdlewająco opada; gdy­by