Od czasu swojego debiutu reżyserskiego, od {#re#16916}"Biednych ludzi"{/#} Dostojewskie­go, {#os#1006}Bradecki{/#} stosuje wciąż ten sam chwyt inscenizacyjny: teatru w teatrze. Musiał więc zapewne pojawić się tu także i Szekspir ze swoją wizją świata jako teatru. O wystawieniu "Jak wam się podoba" myślał Bradecki już od dawna. Bohaterowie {#re#9276}"Woyzecka"{/#}, {#re#27063}"Wiosny Narodów"{/#}, {#re#18947}"Pana Jowialskiego"{/#}, {#re#10141}"Operetki"{/#}, {#re#4602}"Fantazego"{/#}, {#re#27406}"Rękopisu znalezionego w Saragossie"{/#} odgrywają w je­go teatrze wciąż tę samą smutną komedię życia. Farsę właściwie, zważyw­szy na tonację większości jego przedstawień. W tle tego "teatru w teatrze" znajduje się najczęściej jakaś rzeczywistość w stanie kryzysu lub rozpadu - rewolucja ("Operetka"), powstanie ("Wiosna Narodów"), rozkład spójnego światopoglądu ("Rękopis...") lub zbiorowych mitów ("Fantazy"). Dlatego też właśnie wszelkie konwen