„Alicja w Krainie Snów” wg scen. Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk i Wawrzyńca Kostrzewskiego w reż. Wawrzyńca Kostrzewskiego w Teatrze Ateneum w Warszawie. Pisze Tomasz Miłkowski w „Przeglądzie”.

fot. Krzysztof Bieliński

Pełne niepokoju, ale i zachwytu oczy Katarzyny Ucherskiej (Alicja), zagadkowy uśmiech Przemysława Bluszcza (Kot z Cheshire), gotowość do zaśnięcia w każdych okolicznościach Doroty Nowakowskiej (Suseł), przemądrzała wzgarda dla otoczenia Marii Ciunelis (Gąsienica), organiczne zrośnięcie się z komórką Emilii Komarnickiej-Klynstry (Księżna), niebywała zdolność przyśpieszania tempa wypowiedzi Wojciecha Brzezińskiego (Król), rozmarzona niezręczność Dariusza Wnuka (Szalony Kapelusznik), władczość i zimne okrucieństwo Olgi Sarzyńskiej (Królowa) i liryczna zaduma Bartłomieja Nowosielskiego (Biały Królik) zostaną na pewno w pudełku wspomnień widza po tym pełnym urody spektaklu nawiązującym do „Alicji w krainie czarów" Lewisa Carrolla. Nie jest to bowiem jeszcze jedna adaptacja nieśmiertelnej książki Carrolla (a byty ich dziesiątki), ale błyskotliwie napisany dramat o dorastaniu, korzystający z motywów i niektórych pomysłów angielskiego pisarza. Dla starszych widzów to świat znajomy, dla młodszych spotkanie z umiejętnie wykreowaną szczególną aurą opowieści Carrolla.

Cytowane i przetworzone wątki składają się na opowieść o współczesnej dziewczynce wkraczającej w dorosłość, o lękach młodych ludzi, którzy szukają odpowiedzi na najważniejsze pytanie: kim jestem? Z tym pytaniem zmaga się Alicja. Zmaga się też z przeszłością, zaglądając do swojego pudełka wspomnień.

Świetnie to wszystko zostało zakomponowane i pokazane - aktorzy grają zachwycająco, tworząc soczyste portrety bohaterów, budując między nimi napięcia i nierzadko absurdalne relacje. To na pewno Alicja naszych czasów, zaadresowana bardzo szeroko - do dzieci w każdym wieku.