Reżyser nie ufa wyobraźni widzów, dlatego dopowiadając wszystko, nie pozostawia miejsca metaforze i popada w tautologię - o spektaklu "Krwawe wesele, czyli muzyczna opowieść o cygańskim sercu" w reż. Bartosza Szydłowskiego w Teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie pisze Monika Kwaśniewska z Nowej Siły Krytycznej.

Dramat "Krwawe gody" opowiada historię trójkąta miłosnego. O główną bohaterkę: pół-cygankę (Kalina Pawlukiewicz) rywalizują Cygan (Tomasz Sobczyk) i gadź (Mateusz Janicki). Sztuka, choć posiada banalną, wtórną fabułę wyróżnia się baśniową i poetycką atmosferą oraz silnym zaznaczeniem różnic międzykulturowych. Te, sprzeczne ze sobą wartości zawdzięcza wplecionemu w nią wątkowi cygańskiemu. Nie dziwi więc, że reżyser spektaklu "Krwawe wesele" (na podstawie "Krwawych godów") w Teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie - Bartosz Szydłowski zaprosił do jego realizacji romski zespół Kałe Jakha i śpiewaka Adama Kozłowskiego. Dzięki ich obecności wprowadził do przedstawienia żywioł cygańskiej muzyki towarzyszącej lub przerywającej dramatyczną akcję sceniczną, budującej, jak mówi podtytuł spektaklu: "muzyczną opowieść o cygańskim sercu". Scenografia "Krwawego wesela" stworzona jest ze zwisających z sufitu pasm szarej siatki przypomina