"Dzieci Hioba. Wiek XX" wg scenariusza i w reżyserii Sławomira Gaudyna w Teatrze im. Siemaszkowej w Rzeszowie. Pisze Ryszard Zatorski w miesięczniku Nasz Dom Rzeszów.

Pierwotnie to miał być artystyczny akcent na uroczystości otwierania 17 marca br. Muzeum Polaków Ratujących Żydów podczas II wojny światowej im. Rodziny Ulmów w Markowej. I był onże, ale nie w akademijnej, lecz bardzo uniwersalnej scenicznie formie. A w dzień potem i kolejny miał premierową odsłonę już w przestrzeniach Szajna Galerii w Teatrze Siemaszkowej. "Dzieci Hioba. Wiek XX" Sławomira Gaudyna to wysublimowane misterium teatralne o zagładzie przez Niemców w ostatniej wojnie narodu żydowskiego i szerzej o współczesnym wyniszczaniu i mordowaniu przez fanatyków religijnych i innych ludzi odmiennie od nich myślących. Z odniesieniem wręcz dosłownym w końcowych scenach filmowych do tragedii wymordowania przez Niemców rodziny Ulmów za to, że ukrywali Żydów, ale i w kalejdoskopowym obrazach miejsc wojny i zagłady dotykającej obecnie narody: "A świat patrzył i milczał/A świat patrzył i milczał/ A wiatr popiół rozwiewał/ A deszcz ślady zaciera�