Teatr im. Wyspiańskiego w Katowicach: ŚMIERĆ NA GRUSZY Witolda Wandurskiego w adaptacji Jerzego Broszkiewicza i Teodora Mierzeji. Inscenizacja i reżyseria: Józef Szajna, scenografia: Daniel Mróz i Józef Szajna. Premiera 9 maja 1970 r.

Swój utwór nazwał Wandurski szkicem scenicznym. Nie chciał bowiem więzić teatru w jakichkolwiek ustalonych i już nie podlegających zmianom formach. Ani narzucać mu zawsze tych samych treści. Pragnął dla niego jak największej swobody. Oczywiście takiej, która by pozwalała na świadome korzystanie ze wszystkich środków scenicznych dla jak najtrafniejszego i najbardziej dobitnego wyrażenia w sztuce ważkich problemów współczesności. Sam jako inscenizator nie przeprowadził Wandurski z powodzeniem swoich zamysłów. Widać okazały się one nietrafne albo nazbyt trudne, bo dzieje teatralne "Śmierci na gruszy" są dość krótkie. Nie cieszył się ten dramat popularnością ani wysokim uznaniem. Przypowieść o śmierci, którą ludzie najpierw ze strachu przed kresem istnienia spętali, a potem dla prawidłowego rozwoju świata usiłowali uwolnić, była w literaturze dramatycznej już nieraz wykorzystywana. I ze znacznie większym powodzeniem. Scenariusz Wandurs