Próbować zrobić to czy tamto, coś usiłować, czegoś chcieć i prag­nąć - to już sporo. Dzisiaj spo­ro, to nawet wiele. Także i wtedy, kiedy koniec nie zwieńczy dzieła. Mc Murphy próbował walczyć o ludzką godność, o sposób traktowa­nia najbardziej pokrzywdzonych bó ubezwłasnowolnionych. Oczywiście przegrał. Ale próbował, przynajm­niej próbował jak powie w jednej ze scen. O tym przynajmniej, o jego stra­szliwej, ba - rozstrzygającej wadze, ciężarze i sensie jest to przedstawie­nie. Bardzo realistyczne, konkretne przedstawienie o pewnym szpitalu psychiatrycznym w USA, w którym pacjenci rządzeni są w sposób do­skonały i sprawny przez system, a także o pewnym cwaniaku, wesoł­ku i anarchiście obdarzonym wrażli­wym sumieniem, który w imieniu i dla dobra pacjentów usiłuje zmie­rzyć się z zabezpieczającym izolację systemem. Usiłuje i przegrywa, ale to już nie wydaje się takie ważne. Przedstawienie ma zapewnioną wi­downię: apelowani