"Requiem" na podstawie "Legendy" i "Requiem" Stanisława Wyspiańskiego w reż. Jecka Papisa; "Krwawe wesele" na podstawie "Krawawych godów" Federico Garcii Lorki w reż. Bartosza Szydłowskiego w Teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie. Pisze Joanna Jopek w "Didaskaliach - Gazecie Teatralnej".

Dwie ostatnie premiery w Łaźni Nowej powstały w ramach odrębnych projektów. "Requiem" Jacka Papisa, tworzone w obrębie "Wyspiański Underground", to spektakl, który miał obalić stereotypowy obraz twórczości "wieszcza" za pomocą środków współczesnego teatru. Jacek Papis odnosi się do pamięci i tradycji ogólnonarodowej. Natomiast Bartosz Szydłowski, biorąc na warsztat poetycki dramat Lorki, działał najpierw z myślą o długotrwałej akcji Łaźni Nowej, związanej z poznawaniem Nowej Huty, jej mieszkańców, kultury. Tym razem - nowohuckich Romów. Oba przedstawienia stykają się jednak niespodziewanie w wielu punktach: nie chodzi tu o wspólnotę rozwiązań i konkluzji (te są biegunowo różne), ale o identyczny obszar poszukiwań. Już akcentowanie muzyczności, w podtytułach obu spektakli prowadzi w prostej linii do ich najważniejszego tematu: mitu. Mitu słowiańskiego, mitu cygańskiego. O ile jednak "Requiem" to spektakl-negacja, bezlitosne zdzieranie k