Pięknie pomyślany, rzetelnie zrealizowany i przekonywająco zagrany spektakl, prócz niezwykle ważnego przesłania skłaniającego do głębokiej refleksji nad kondycją dzisiejszego świata eliminującego wiarę w Boga z życia publicznego niesie porażającą wręcz aktualność - o spektaklu "Quo vadis - trzecie tysiąclecie" w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie pisze Temida Stankiewicz-Podhorecka w Naszym Dzienniku.

Stało się już tradycją, iż alumni trzeciego roku Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie przygotowują przedstawienie teatralne, w którym grają. Poprzednio można było tu obejrzeć przedstawienie "Wybieram niebo" o św. Filipie Neri, a obecnie klerycy prezentują spektakl "Quo vadis - trzecie tysiąclecie" według powieści o tym samym tytule autorstwa Marcina Więcława. Autor, nawiązując do dzieła Henryka Sienkiewicza "Quo vadis", wprowadził postaci i wątki zaczerpnięte z powieści noblisty i akcję umieścił w przyszłości. W największym skrócie można powiedzieć, że jest to futurystyczna impresja zbudowana na bazie dzieła Henryka Sienkiewicza. Oto znajdujemy się w trzecim tysiącleciu. Jest rok 2112. Nie ma już podziału na państwa narodowe, kraje, kontynenty. Nie istnieją granice. Wszystkie państwa zostały połączone w jedno gigantyczne supermocarstwo o nazwie Stany Zjednoczone Świata ze stolicą w Nowym Jorku. Obowiązuje syste