"Bachantki" w reż. Krzysztofa Warlikowskiego w TR Warszawa. Poleca Agnieszka Rataj w Rzeczpospolitej - Warszawskim Informatorze Rzeczpospolitej.

W antyku fascynuje tajemnica. Próby złożenia całości z fragmentów, ze szczątków odległej rzeczywistości. Gubienie się w domysłach, odtwarzanie niepojętego. Jak w "Metamorfozach" Gardzienic. I jak u Krzysztofa Warlikowskiego w "Bachantkach". Jego Dionizos (Andrzej Chyra) pojawia się przed widzami w mroku. Nieporadnie i bełkotliwie formuje kolejne słowa. Odnajduje się w naszym języku, żeby opowiedzieć jedną z najokrutniejszych starożytnych historii o dionizyjskich bachanaliach. Mit staje przed naszymi oczami umieszczony w bezczasie, wiecznie powtarzalny. Powoduje, że po raz kolejny musimy sobie zadać niewygodne pytania, które, wydawałoby się, dawno pogrzebaliśmy w wewnętrznej ciemności. Dionizos - okrutny i kapryśny, fascynujący i przerażający - jest prawdziwym bogiem czy tylko kolejnym wymyślonym idolem tłumu? Czy mamy jakikolwiek wpływ na nasze losy, jeśli jesteśmy zabawkami w rękach boga? Gdzie leży ta cienka granica między wiarą a szale