12 maja garstka widzów elitarnego (trudniejszego w odbiorze niż Teatr Poniedziałkowy) Studia Teatralnego Dwójki obejrzy spektakl "Ziemi niczy­jej" - telewizyjne przeniesienie naj­nowszej inscenizacji Teatru Ósmego Dnia. Śmiem podejrzewać, że znacz­na część owej garstki - przede wszy­stkim młodzież, która urodziła się wczoraj i lubi to podkreślać, ale też widzowie nobliwi, by tak rzec, trady­cyjni - zetknie się z pracą legendar­nego zespołu poznańskiego po raz pierwszy. I otrzyma po prostu świet­ne przedstawienie w nieco zaskaku­jącej, nie używanej dziś na co dzień poetyce. Nostalgia przygoni przed ekrany pewnie także czterdziesto - i więcej - latków, wiernych kibiców "Ósemek" i innych zespołów alter­natywnych. Ci jednak będą mieli, są­dzę, miny cokolwiek skonfundowane. Nie spektaklem - ten ich nie zdziwi. Samym spotkaniem tak, zdawało się, biegunowo odległych zjawisk, jak programowo kontestujący teatr - i te­lewizyjny ekran. KONTR