Myślę, że Marcel Proust nie spodziewał się pisząc "W poszukiwaniu straconego czasu", iż tak pomyślane przez niego dzieło literackie może trafić na scenę. Ale od czegóż wyobraźnia i pomysło­wość. Właśnie w świat wyobraźni, iluzji, imaginacji wprowadza nas korzystając z tekstu Prousta Waldemar Matuszewski. Przygo­tował on w Teatrze Dramatycznym w Warszawie inscenizację pierwszej części powieści-rzeki Prousta. Już tytuł spektaklu wyjaś­nia wiele - "Ach, Combray". W powieści tak nazywa się miasto dzieciństwa, miasto tęsknych wspomnień (w rzeczywistości nazywa­ło się llliers). Realizację Waldemara Matuszewskiego można określić mianem dość ciekawego eksperymentu. Już samo zagospodarowanie prze­strzeni sceny i widowni (widzowie w liczbie ok 60. siedzą zaledwie w dwóch bardzo długich rzędach). Tym sposobem scena staje się jakby rozległą panoramą, albo wydłużonym pokojem, albo wnę­trzem katedry. Główna postać - Marcel grany przez