Przedstawienie zostało oparte na trzech komediach Prospera Mérimeégo: ''Kobieta jest diabłem albo kuszenie świętego Antoniego'', ''Niebo-Piekło'' i ''Karoca świętych sakramentów'', pochodzących ze zbioru ''Teatr Klary Gazul'', wydanego we Francji w 1825 roku. Ten tom był debiutem autora i jedną z lepszych mistyfikacji literackich. Bowiem Mérimée wystąpił pod pseudonimem Josepha d'Estrange jako tłumacz i komentator znanej hiszpańskiej aktorki - Klary Gazul, która istniała jedynie w jego wyobraźni. Książka wydana została w cyklu ''Arcydzieła Teatru Zagranicznego'' i opatrzona podobizną rzekomej autorki. Jednak po odrzuceniu szczegółów kobiecego stroju, w portrecie można było się dopatrzyć zaskakującego podobieństwa do Prospera Mériméego. Przez blisko sto lat utwory tej rzekomej hiszpańskiej autorki j czekały we Francji na swoją premierę. Były one ironiczną i błyskotliwą krytyką rządów reakcyjnych; bezlitośnie też traktowały kler. Nikt