TEATR telewizyjny wyrósł w ciągu lat swego istnienia na najbardziej dojrzały element programu telewizyjnego. Wypraco­wał sobie własny styl, repertuar, wykształcił reżyserów i scenografów, zweryfikował dla potrzeb te­lewizji możliwości wielu aktorów. I właściwie jedna tylko sprawa w tym ogólnym dodatnim bilansie nie wydaje sic zadowalająca: teatr tele­wizji nie dochował się wystarcza­jącej liczby własnych, telewizyjnych autorów, podstawę jego repertuaru stanowią wciąż jeszcze pozycje z archiwów teatru tradycyjnego. Telewizja próbuje od dawna roz­wiązać kwestię własnej, polskiej dra­maturgii telewizyjnej; kilkakrotnie organizowane konkursy przyniosły interesujący plon, wiele sztuk zo­stało wystawionych na małym ekra­nie. Każda nowa polska propozycja dramaturgiczna dla telewizji i w telewizji urasta do rangi wydarze­nia artystycznego. Takim wydarzeniem była niedawna inscenizacja "Poletka nad jeziorem" Józefa Le­narta. Bez wątpienia utw