Antyczne sztuki teatralne grane były w niezwykłej scenerii; otwarty amfiteatr, którego widownia szerokim zakolem opierała się o grzbiety sąsiednich wzgórz, wykute w białym kamieniu szerokie ławy widowni, kolumnada sceny. Piękno przyrody zwielokrotniało oddziaływanie sztuki tworząc bogate ramy dla przedstawianych tragedii. W antycznych utworach dramatycznych, a przede wszystkim tragediach trzech wielkich tragików - Ajschylosa, Sofoklesa i Eurypidesa, opartych na wątkach mitycznych i historycznych legendach, tkwią treści myślowe i artystyczne, wartości, które uzyskały znaczenie ponadczasowe, które przez wieki inspirowały pisarzy przemawiając zarazem do ludzi różnych epok swoją głęboką, ludzką prawdą. Tragedia grecka operuje specyficznymi środkami wyrazu, szczególną rolę odgrywa w niej chór, język dzieła uwzniośla bohaterów, sytuacje nakreślone są mocną, zdecydowaną kreską, podobnie jak i postaci. Świetny okres teatru antycznego rozpoczą�