PONAD dwudziesto­letnia działalność Artura Millera wy­dała nowy owoc. Jego najnowsza sztuka - "Cena", przeniesiona z Ame­ryki na sceny polskie z równą skwapliwością jak poprzednie - mimo sporego przegadania w stylu mieszanym ibsenowsko - czechowowskim, jak stół, o którym mo­wa w sztuce że jest w stylu hiszpańsko - an­gielskim, posiada jedną wartość bezsporną. Mia­nowicie powiodło się au­torowi stworzenie boha­tera na wielką skalę - człowieka, który umy­słem zwykłego taksatora mebli potrafił ogar­nąć egzystencję. Że jest przy tym komiczny, tym lepiej, bo tym większą budzi sympatię. Ten bohater - 90-letni Gregory Solomon, ma w sobie coś z mityczne­go, nieulękłego pioniera, a przy tym nie jest już chojrakiem. Wie, że każ­dy dzień daje przewagę śmierci nad jego życiem i że ze starej płyty gramofonowej zabrzmi na zakończenie sztuki śmiech przemijania. Pozostałe osoby sztuki: dwaj bracia których drogi się rozeszły - je­den osi