Funkcją teatru nie jest ilustrowanie tekstu. Przekaz taki wiązałby się tylko z przekazem wątku fabularnego, czasem z jego interpretacją, często zawężającą lub deformującą myśl autora czy ideę utworu. Oznacza bierną postawę teatru, spycha go do praktyk tylko warsztato­wych, jest, jego programem minimum. Wyobraźnia autora i wyobraźnia realiza­tora są różne, jak różne są środki, który­mi ją wyrażają. Budowanie dramatu sce­nicznego polega na złożonej pracy i go­dzeniu z sobą elementów obcych; reali­zuje się na scenie poprzez przenikanie w dramat sceniczny wartości podmiotu, czyli osobowości realizatora. Horyzonty i per­spektywy teatru widzę w nowej konstruk­cji zdarzeń scenicznych, w nowym języku przekazu teatralnego, w nowej funkcji przestrzeni scenicznej, wytyczającej kie­runki działań. Jest to odkrywanie dal­szych i nowych rejonów świata, gdzie zmienność jest dostrzegalna w całym sy­stemie przeobrażeń przestrzeni scenicznej, w