Niemieckie miasteczko. Wczesna wiosna pamiętnego 1945 roku. Miasteczko jest puste, ewakuacja. Po ulicach snują się oswobodzeni z obozu oficerowie polscy. Zdziwaczali 66 miesiącami niewoli ludzie. To scena, na którą wprowadza Leon Kruczkowski bohaterów swej nowej sztuki. Sytuacja pozwala ze szczególną ostrością wydobyć na plan pierwszy warstwę problemową utworu. Ludzie sztuki Kruczkowskiego bardzo długo żyli w akwarium oflagowej nudy, nędzy i cierpienia. Czekali. Wczesną wiosną 1945 przez bramę wyszli w wolność. Jest oczywiste już od początku utworu, że celem głównym autora nie było historyczne i obyczajowe studium dramatyczne "pierwszego dnia wolności" ludzi oswobodzonych z jakiegoś obozu. Celem głównym - jak sądzę - była konfrontacja wyobrażenia o wolności z życiem, z wypadkami rzeczywistymi. Pierwszy wolny krok nie jest przecież abstrakcją, ale zawsze krokiem w określonym