Nie myślę pisać recenzji z "Wyzwolenia", raz żem nie od takich rzeczy, powtóre, że nawet nie widziałem całego spektaklu, po pierwszych dwu aktach musia­łem wrócić do łóżka. Przedstawie­nie było jednak owocem tak wiel­kiego i (jak się potem okazało) bezinteresownego wysiłku tylu ludzi, że z pewnością zasługuje, by dużo o nim mówić i pisać. Wykonanie "Wyzwolenia'' wy­dało mi się ponad spodziewanie dobre, miejscami i chwilami bar­dzo dobre, w czterech rolach ko­biecych znakomite. Pani Kora {#os#38114}Brzezińska{/#}, śliczna, wykwintna, czarująca, pani Krysia {#os#61079}Dygatówna{/#}, prawdziwa rewelacja gestu, poetyckiego wdzięku i rasowości, pani Jadwiga {#os#40586}Domańska{/#}, nieskazitelnie "Wyspiańska" w stylu, nastroju i urodzie i pani Roma­na {#os#19587}Pawłowska{/#}, porywająca w do­brych radach pani Hestii, wszystkie świetnie ubrane, każda mó­wiła wiersz, jak natchniona. To szkoda, że żadna z tych pań nig­dy nie chce mówić