27 stycznia odbyła się w rzeszowskim Teatrze im. Siemaszkowej premiera "Kniazia Patiomkina" Tadeusza Micińskiego. Pierwsze po wojnie zrealizowano przedstawienie tej sztuki i w ogóle drugie w historii polskiej sceny, po słynnej inscenizacji Leona Schillera w Teatrze im. Bogusławskiego w r. 1925. Przez pięćdziesiąt cztery lata nie był wystawiany ten dziwny i urzekający dramat, należący do ciągnącej się przez naszą literaturę niewielkiej objętościowo, ale jakościowo znakomitej grupy dramatów poświęconych tematyce i problematyce rewolucji - od "Nie-Boskiej" Krasińskiego - po "Operetkę" Gombrowicza. Ten wątek w polskiej dramaturgii jest zjawiskiem nie tylko wyjątkowo cennym, ale także oryginalnym, stanowiącym swoisty ewenement na tle całego dramatu europejskiego, zarówno poprzez swoją długą historię, jak i wielką różnorodność. "Kniaź Patiomkin", przez najpoważniejszych badaczy twórczości Micińskiego uznany za utwór prekursorski wobec dramaturg