Wokoło postaci Spartakusa, który natchnął przed dwoma tysiącami lat niewolników rzymskich do buntu przeciw Wiecznemu Miastu, utworzyła się legenda, z której pisarze i dramaturgowie zapożyczali chętnie przeróżne motywy. Historyczne zda­rzenia, których przebiegu i chro­nologii autor przestrzega na ogół wiernie, posłużyły Dobrowolskie­mu za tło do skonstruowania utwo­ru o aktualnym wygłosie społecznym. Dramat bowiem wolności, jakim jest "Spartakus", posiada dla nas, niezależnie od epoki, w której się rozgrywa - wiecznie żywą i nie przedawniającą się atrakcyjność. Dobrowolski nie podkreśla aktu­alności problemu symboliką lub alegorią, nie ma w jego sztuce ry­zykownych analogii historycz­nych; jest to raczej autentyczny skrawek historii, fragment wiecz­nie żywotnych zmagań o wyswo­bodzenie człowieka z pęt tyranii. "Spartakus" jest równocześnie dramatem żywego człowieka, wal­czącego i cierpiącego, człowieka zwycięstwa i klęski. Jes