W ub. sobotę odbyla się w Teatrze Polskim oczekiwa­na z zainteresowaniem prapremiera najnowszej sztuki Jarosława Marka Rymkiewicza pt. "Dwór nad Narwią". Publiczność szcze­cińska znała do tej pory tego au­tora z jego utworów w/g Calderona: "Księżniczka na opak wywrócona" i "Niebiańskie Bliźnię­ta". W przeciwieństwie do nich "Dwór nad Narwią" jest utworem przesiąkniętym na wskroś polską, narodową problematyką. Historia miesza się w nim ze współczesnością, rozliczne podteksty i alu­zje nawiązują wprost do tradycji naszej narodowej kultury. Akcja "Dworu nad Narwią" toczy się jednocześnie teraz i w przeszłości, a występujące w sztuce postaci składają się zarówno z żywych, jak i zmarłych, to znaczy... du­chów tych ostatnich. Przedstawienie "Dworu nad Narwią" w Teatrze Polskim, przy­jęte z wielkim aplauzem przez publiczność, zdaje się przekony­wać, że Janusz {#os#207}Bukowski{/#} jako reżyser nadał sztuce Rymkiewicza prawdziwie