Z idei "Kosmosu Gardzienic", z doświadczeń wykładów i prelekcji wygłaszanych w różnych miejscach świata, a także z wieloletniej pracy ze studentami we własnej Akademii Praktyk Teatralnych, z połączenia temperamentu artysty z ambicjami badacza, wywodzi się najnowsza forma powołana przez Włodzimierza Staniewskiego, będąca skrzyżowaniem eseju teatralnego z akademickim wykładem - pisze Wojciech Dudzik w Dialogu.

Włodzimierz Staniewski znany jest z powoływania nowych zjawisk artystycznych. Nowością było już samo założenie w 1977 roku teatru, który nie został nazwany teatrem, ale Ośrodkiem Praktyk Teatralnych - co od razu sugerowało, że aktywność Gardzienic nie ograniczy się do produkcji przedstawień. Tych zresztą w ciągu następnych trzydziestu lat powstało zaledwie sześć, co stanowi chyba rekord świata, jeśli chodzi o liczbę przygotowanych premier w stosunku do długości istnienia teatru. Nowością było też znalezienie dla eksperymentalnego zespołu teatralnego siedziby na wsi, daleko od centrów kulturalnych, w "nowym środowisku naturalnym" - jak pisał założyciel Gardzienic w swym wczesnym manifeście - i wyjście w otwartą przestrzeń wypraw artystyczno-badawczych, wyprowadzenie teatru do ludzi, a nie bierne oczekiwanie na widzów. Całkowicie nowa okazała się forma spektakli Staniewskiego, wyrosłych na gruncie różnych, geograficznie i chronologicznie n