Od pewnego czasu obserwujemy w Polsce rozwój teatru tańca. Na pewno wiąże się on ze zmianami, jakie dokonały się w naszym kraju po 1989 roku. Nieoczekiwanie otworzyły się granice. Artyści z Zachodu zaczęli się interesować nami, a my - wręcz zachłysnęliśmy się nimi. W niepamięć poszła cenzura... To wszystko sprawiło, że teatr tańca wybił się na niezależność.

Poznań ma tu szczególną rolę. Dzięki Conradowi Drzewieckiemu Polska dowiedziała się, że - oprócz baletu klasycznego - na świecie tańczy się także inaczej. On założył w 1973 roku Polski Teatr Tańca. Równocześnie w Gdańsku działała Janina Jarzynówna-Sobczak, która może mniej spektakularnie, ale jednak, wprowadzała do obiegu baletowego nowy język, nowe techniki, nowe widzenie tańca... Po Conradzie Drzewieckim schedę objęła w Polskim Teatrze Tańca Ewa Wycichowska i przestawiła teatr na nowe tory. Pod koniec lat 80. ubiegłego stulecia Wojciech Misiuro stworzył w Gdańsku autorski Teatr Ekspresji. W kolejnej dekadzie w Gdańsku Leszek Bzdyl i Katarzyna Chmielewska założyli Teatr Dada Von Bzdulow. W XXI już wieku w Starym Browarze pojawiła się Joanna Leśnierowska, która wykreowała nowe zjawisko promocyjne "Stary Browar - Nowy taniec". Te dwa ośrodki na pewno przodują, ale w tyle nie pozostają Lublin, Kielce i Warszawa. Polska Platforma Tańca,