Nakładem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich ukazała się zbiór recenzji teatralnych Andrzeja Górnego "U stóp".

"Wydaje mi się, że reżyserka przedstawienia pojęła "Wijuny" jako misterium udręczonej świadomości ludzkiej, jako bezpośrednio jej głos własny, który buntuje się, by w konsekwencji siebie zniszczyć, to znaczy los przynależny jednak spełnić. Będzie więc spektakl misterium śmierci - ale również i miłości" - pisze o przedstawieniu "Wijuny" Teresy Lubkiewicz-Urbanowicz w reżyserii Izabelli Cywińskiej w Teatrze Nowym w Poznaniu (prapremiera 6 marca 1976 roku) Andrzej Górny. Tekst o tamtych "Wijunach" znajdziemy w jego książce "U stóp". Co zostaje z przedstawienia teatralnego? Pamięć o nim, ale do czasu przecież. Zostają jeszcze programy teatralne. I recenzje... Gdzieś w starych rocznikach czasopism ukryte. Sergiusz Sterna-Wachowiak wybrał i opracował 93 teksty teatralne Andrzeja Górnego z lat 1973-2007. Autor jest znanym prozaikiem, ale też właśnie recenzentem teatralnym. W obszernym, liczącym 371 stron tomie, powracamy do teatralnego Poznania s