Wakacje wakacjami, ale nadchodzi najlepszy czas w roku – czas nowych premier i powrotu świetnych spektakli! We wrześniu przyjrzymy się temu, gdzie wyznaczane są granice płci, wieku oraz męskości i co się dzieje, gdy są one przekraczane. Jeśli przez te wakacyjne miesiące zastanawialiście się, co tam słychać w Scenie Roboczej, to koniecznie przyjdźcie to sprawdzić!
PUPPETWALL – spektakl lalkarski dla dorosłych
Żyją ze sobą tak blisko, a jednak tyle ich różni. Jeden nie widzi sensu w dalszym życiu i chce już odejść. Drugi nie potrafi sensu w swym życiu odnaleźć. Gdy ich drogi się przetną, każdy podąży dalej swoją ścieżką czy obiorą wspólny szlak? Kogo rozdziela ściana i co się stanie, gdy przestanie być ona dla nich przeszkodą?
Puppetwall to spektakl lalkarski dla dorosłych, grany aktorsko i lalkowo. Po męsku, ale i po kobiecemu. Przekraczający granice płci i wieku. To historia o wspólnocie zagubienia i osamotnienia, a także potrzebie drugiego człowieka, która daje siłę na burzenie ścian między sobą.
Spektakl 16+
Obsada:
Oleh Nesterov
Muzyka na żywo:
Stanisław Pawlak
Scenografia i kostiumy:
Natalia Krynicka
Choreografia:
Bartosz Dopytalski
Projekt i wykonanie lalki:
Igor Fijałkowski
Pomysł, dramaturgia i reżyseria:
Artur Romański
Czas trwania max 55 min.
BROMANCE / Michał Przybyła, Dominik Więcek
Podobno mężczyźni powinni pozostawać oddaleni od siebie fizycznie.
Podobno chłopcom i facetom nie wypada trzymać się za ręce.
Odradza się im delikatnego przytulania czy głaskania w miejscach publicznych.
Zakazuje całowania przy powitaniu.
Mężczyźni nie powinni okazywać emocji i pozostawać w bliskich, emocjonalnych i dotykowych kontaktach.
Podobno demonstrowanie uczuć przez mężczyzn powinno być relegowane z przestrzeni publicznej i prywatnej.
Podobno to nie przystoi.
To niemęskie.
Wyobrażenie o spektaklu „Bromance” pojawiło się od zainteresowania dyskursem wokół nowej koncepcji braterstwa. Idei sformułowanej przez Jane Ward i opisywanej w „Not Gay. Sex between Straight White Man”.
Spektakl jest próbą zmierzenia się ze stereotypem „prawdziwego mężczyzny” w celu ukazania wielu wariantów męskości. Co za tym idzie przekraczania granic stereotypu i ponownego definiowania tożsamości męskiej, widzianej w szerszym aspekcie i nie wykluczającej postaw odbiegających od wyuczonej normy. Szukamy odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób zostawić mężczyznom w przestrzeni publicznej nieformalne prawo do przejawów czułości czy sentymentalności, bez obawy o bycie posądzonym o śmieszność, czy słuchanie krytycznych uwag o niemęskim zachowaniu.