Poznańska Oper przedstawia plany na luty, szczególną uwagę zwracając na „Przedwiośnie Baletowe”.
fot. Ewa Krasucka/mat. teatru
DON KICHOT | MINKUS
piątek, 2.02.2024, godz. 11:00 i godz. 19:00
sobota, 3.02.2024, godz. 19:00
niedziela, 4.02.2024, godz. 11:00 i godz. 18:00
balet w trzech aktach i pięciu obrazach
libretto: Marius Petipa na podstawie powieści Miguela de Cervantesa Caavedry El ingenioso hidalgo Don Quixote de La Mancha (Przemyślny szlachcic Don Kichot z Manczy)
premiera: 4 marca 2022
Temperament, wdzięk, wirtuozeria oraz potężna dawka komizmu – baletowa wersja przygód szlachetnego rycerza z La Manchy od dawna urzeka miłośników tańca. Ten oparty na znakomitym literackim pierwowzorze spektakl w choreografii Michala Štípy przenosi nas do słonecznej Hiszpanii, gdzie piękna Kitri i zakochany w niej Basilio napotykają zbłąkanego rycerza, któremu towarzyszy nieodłączny giermek.
Czy to Kitri jest Dulcyneą, ukochaną Don Kichota – czy jedynie wyobrażeniem zdrożonego wędrówką błędnego rycerza? Czy Don Kichot będzie walczył z wiatrakami? Czy Sancho Pansa uchroni swego pana przed kolejnymi kłopotami?
Na spektakl zapraszamy zerkających w gwiazdy marzycieli (astronomiczne odwołania to ważny element tego widowiska) i tych, którym potrzebna jest solidna dawka witaminy D i wspaniałego klasycznego tańca ze szczyptą hiszpańskiego folkloru.
P.S. Natomiast tych, którzy Don Kichota już widzieli, zapraszamy ponownie. Spektakl miał premierę podczas remontu sceny, teraz gramy go z orkiestrą. Za pulpitem stanie Alexei Baklan, ukraiński dyrygent, na co dzień współpracujący z Teatrem Wielkim – Operą Narodową – absolutny mistrz i znawca muzyki baletowej.
Realizatorzy:
Michal Štípa – reżyseria i choreografia
Aleksander Gorski, Marius Petipa – choreografia
Alexei Baklan – kierownictwo muzyczne
Aleš Valášek – scenografia
Wuktor Kuźma – reżyseria świateł
Leszek Stryła – projekcje
Guido Sarno – asystent choreografa
Wykonawcy:
Alexei Baklan – dyrygent
Balet Teatru Wielkiego im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu
Orkiestra Teatru Wielkiego im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu
fot. mat. teatru
TRAVIATA | VERDI
czwartek, 8.02.2024, godz. 19:00
piątek, 9.02.2024, godz. 19:00
sobota, 10.02.2024, godz. 19:00
niedziela, 11.02.2024, godz. 18:00
opera w IV aktach
libretto: Francesco Maria Piave na podstawie powieści Aleksandra Dumasa (syna) Dama kameliowa
premiera: 29 września 1996
Uwielbiana przez męską części paryskiej socjety kurtyzana
Violetta Valéry, choć początkowo odrzuca zaloty młodego Alfreda
Germonta, z czasem uświadamia sobie, że tylko z nim zazna prawdziwego
szczęścia. Zakochani, nie zważając na wywołany skandal, wyjeżdżają z
Paryża, by w wiejskim majątku wieść idylliczny żywot. Sielankę – jak to
często bywa – niweczy rosnąca sterta zaległych rachunków, choroba oraz
powinności rodzinne. Violetta nie ma wyboru: chcąc chronić ukochanego
Alfreda, powraca do Paryża i dawnego życia. Czy Alfred pozna prawdziwą
przyczynę odejścia Violetty? Czy kiedykolwiek będą razem? Jak wiele
jesteśmy w stanie poświęcić dla uczucia?
Jest w Traviacie wszystko, co poruszy nawet najbardziej
zatwardziałe serca. Moc wielkiej namiętności, gotowość do poświęcenia,
tragiczny wybór i piękna muzyka. Z opowieści o Damie kameliowej ulubiony
librecista Verdiego – Francesco Maria Piave – utkał operowy romans
wszech czasów. Sam kompozytor pytany, którą ze swoich oper ceni
najbardziej odpowiadał bez wahania, że jako zawodowiec wybiera Rigoletto, jako amator – Traviatę.
Muzyczna wyobraźnia kompozytora i lekkie pióro librecisty nie zdałyby
się na nic, gdyby nie odtwórczyni roli Violetty, która musi wykazać się
nie tylko znakomitym przygotowaniem wokalnym, ale i doskonałym
aktorstwem.
Mamy nadzieję, że zarówno kompozytor, jak i amator (od łac. amo – kochać) będą zadowoleni, kiedy dotrze do nich przejmująca aria É strano.
fot. mat. teatru
PO RAZ PIERWSZY W NASZYM REPERTUARZE:
FESTIWAL PRZEDWIOŚNIE BALETOWE | 15-25.02.2024
SPECTRUM 02
czwartek, 15.02.2024, godz. 19:00
Po raz drugi tancerze i tancerki Teatru Wielkiego w Poznaniu staną przed
możliwością zrealizowania samodzielnego projektu choreograficznego.
Drugi, a zarazem pierwszy, ponieważ tym razem „Spectrum” zostanie
zaprezentowane na wyremontowanej scenie pod Pegazem, co na pewno stworzy
dodatkowe wyzwania, ale również przysporzy twórcom i widzom wielu
artystycznych wrażeń. Podobnie jak poprzednio, realizacją projektu
zajmują się tancerze. Jak podkreślają młodzi choreografowie, ten wieczór
to wyzwanie, możliwość rozwoju, zdobywanie doświadczenia, rozwijanie
kreatywności, ale również refleksja, podróż, pogłębianie relacji oraz
wspólna praca.
W tym roku „Spectrum” stało się częścią „Przedwiośnia Baletowego”,
festiwalu organizowanego przez Teatr Wielki w Poznaniu. Występujące w
nazwie wydarzenia „przedwiośnie” – jako uzupełniająca pora roku –
charakteryzuje się wieloma intensywnymi przemianami w przyrodzie. Mamy
nadzieję i głęboko wierzymy, że ten wieczór choreograficzny, nad którym
wspólnie pracujemy, pozwoli dostrzec intensywność tych przemian wśród
tancerzy, a w przyszłości pozwoli rozwinąć się im nie tylko
choreograficzne, ale również na innych polach, dzięki umiejętnościom,
które nabyli tworząc takie projekty.
JUVENALIA – GOŚCINNY SPEKTAKL POLSKIEGO BALETU NARODOWEGO JUNIOR
niedziela, 18.02.2024, godz. 18:00
W sezonie 2023/24 Polski Balet Narodowy sięgnął po dodatkową
dawkę energii w osobach dziesięciorga młodych tancerzy, tegorocznych
wychowanków szkół baletowych. Dzięki wsparciu MKiDN realizujemy projekt
PBN Junior. Nowa inicjatywa Krzysztofa Pastora, dyrektora Polskiego
Baletu Narodowego, jest próbą wypełnienia luki, jaka powstaje pomiędzy
owocami pracy szkół baletowych a oczekiwaniami naszych scen teatralnych.
Nasi Juniorzy, głównie wychowankowie polskich szkół baletowych,
otrzymują specjalną opiekę pedagogiczną doświadczonych artystów PBN,
biorą udział w przedstawieniach zespołu, ale zapewniamy im również
warsztaty mistrzowskie prowadzone przez zaproszonych baletmistrzów
zagranicznych. W miarę upływu czasu będą mieli szansę dołączenia do
zespołu PBN lub starania się o angaż w innych teatrach.
PBN Junior w sezonie 2023/24: Maria Grzymała, Julia Skubis, Paweł
Dobrzyński i Cezary Szlachta – absolwenci Ogólnokształcącej Szkoły
Baletowej im. Romana Turczynowicza w Warszawie; Weronika Gałązka i
Maciej Duda z OSB im. Janiny Jarzynówny-Sobczak w Gdańsku; Kamila
Lechowska i Mikołaj Spiżewski z OSB im. Feliksa Parnella w Łodzi; Łucja
Ulbrych, która uczyła się w szkołach baletowych Warszawy i Gdańska, ale
zakończyła szkolenie w prywatnej Szkole Tańca i Baletu ,,Piruecik” w
Warszawie; a wreszcie ich włoski rówieśnik Roberto Olivieri – absolwent
Szkoły Baletowej Opery Rzymskiej. Opiekę pedagogiczną nad zespołem
sprawują: Dawid Trzensimiech i Irina Wasilewska.
Juvenalia – wieczór baletowy
premiera 24.11.2023
Eine Kleine Nachtmusik
choreografia: Antonio Lanzo
muzyka: Wolfgang Amadeus Mozart
kostiumy: Emil Wysocki
światła: Antonio Lanzo
projekcje: Claire Barrow
Obsada
Dziewczyna: Kamila Lechowska
Chłopak: Paweł Dobrzyński
& PBN Junior
Beztroska choreografia Antonia Lanzo, opowiada o wydarzeniach z
urodzinowego przyjęcia-niespodzianki zorganizowanego dla pewnej młodej
dziewczyny. Ta wyjątkowa uroczystość, wypełniona tańcami, żartami i
zabawami, jest swoistym hołdem dla uroku i prostego piękna muzyki
Mozarta.
The End ff All Our Exploring
choreografia: Gianni Melfi
muzyka: Max Richter
kostiumy: Gianni Melfi
światła: Tomasz Fabiański
Tańczą:
Weronika Gałązka I Maciej Duda
Nie ustaniemy w poszukiwaniach,
A kresem wszelkich naszych poszukiwań
Będzie dojście do punktu wyjścia
I poznanie tego miejsca po raz pierwszy.
z Little Gidding T. S. Eliota / K. Boczkowski
Srebrne jezioro (z baletu Kurt Weill)
choreografia: Krzysztof Pastor
muzyka: Kurt Weill (Es ist keine Spur z Der Silbersee)
kostiumy: Maciej Zień
światła: Paweł Jasiński
Tańczą:
Paweł Dobrzyński I Mikołaj Spiżewski
Finałowa sekwencja z opery Weilla i Brechta mówi o dwóch mężczyznach,
którzy nie znajdują społecznej akceptacji. Przynależą do przeciwnych
obozów, a mimo to łączą ich więzy przyjaźni. Uciekają więc ku lepszej
przyszłości poprzez cudownie zamarznięte wiosną jezioro. W choreografii
Krzysztofa Pastora ta scena symbolizuje emigracyjną ucieczkę przed
narastającym niebezpieczeństwem. Znamienne, że krótko po premierze Srebrnego jeziora kompozytor opuścił Niemcy na zawsze.
A Blurry Reflection
choreografia: Kristóf Szabó
muzyka: Edward Elgar (Koncert wiolonczelowy e-moll op. 85)
kostiumy: Marta Fiedler
światła: Tomasz Fabiański
Tańczą
Weronika Gałązka, Maria Grzymała, Kamila Lechowska, Julia Skubis, Roberto Olivieri, Cezary Szlachta
Inspiracją dla Kristófa Szabó było zjawisko starzenia się, demencji oraz
związanej z tym frustracji. Patrząc na osoby starsze, zastanawiamy się
często jakie historie kryją ich wysłużone ciała – w przeszłości piękne i
sprawne. Być może ta choreografia jest zbiorem rozmazanych wspomnień
osoby, która nie poznaje już siebie samej w lustrze…
Juvenalia
choreografia: Krzysztof Pastor
muzyka: John Adams (The Chairman Dances)
kostiumy: Emil Wysocki
światła: Paweł Jasiński
Tańczy:
PBN Junior
Krzysztof Pastor stara się przełamać naturalną wciąż skromność,
nieśmiałość i niepewność uczestników naszego projektu PBN Junior,
tworząc specjalnie dla nich zespołową choreografię zatytułowaną „Juvenalia”. Konfrontuje ich z dynamiczną muzyką Johna Adamsa, eksponując czystą radość tańca i młodzieńczą energię.
PUPO – KOMOCO / SOFIA NAPPI
wtorek, 20.02.2024, godz. 19:00
KOMOCO / Sofia Nappi
W języku włoskim „pupo” odnosi się zarówno do słowa „dziecko”, jak i do
słowa „kukiełka”. Nowe dzieło Sofii Nappi jest inspirowane Pinokiem,
czyli drewnianą marionetką, która bardzo chciałaby stać się prawdziwym
chłopcem. Autorka skupia się w nim na metamorfozie kukiełki – na tym,
jak przebiega jej powolna przemiana z jednej postaci w drugą; oraz na
tym, jak naiwne dziecko dorasta i nie pozwala już innym sobą
manipulować. Znana na całym świecie książka dla dzieci Carlo Collodiego
zainspirowała młodą włoską choreografkę do stworzenia nowoczesnej
opowieści o dorastaniu, w której skojarzenia budzą także baśniowe
postaci, jak lis i kocur, gadający świerszcz i błękitna wróżka.
Język tańca Sofii Nappi łączy w sobie dziki, luźny styl tańca
izraelskiego, jaki znamy z języka ruchowego „Gaga” Ohada Naharina i z
twórczości Hofesha Shechtera, z elementami breakdance, takimi jak
locking lub popping, przypominającymi gwałtowne ruchy lalki. Za pomocą
drobnych gestów i migotliwych motywów przewodnich, osadzonych w często
przedstawianej, niepohamowanej chęci bycia w ruchu, charakterystycznej
dla młodego człowieka, choreografka nawiązuje do rozwoju osobistego i
zyskiwania świadomości. Niewinne, ciekawskie dziecko budzi się do życia w
świecie, spotyka ludzi i bawi się z nimi, testując granice. Bohater
napotyka pierwsze pokusy, takie jak chciwość, w swojej naiwności,
zostaje oszukany, godzi się z samym sobą i ostatecznie odkrywa moc
przebaczenia. Dzięki zyskanej świadomości i pomocy głównych bohaterów,
Pinokio odnajduje siebie. Choreograficznie ten moment realizuje się,
kiedy jednostka łączy się z grupą przy muzyce przypominającej mantrę,
która symbolizuje moment transformacji.
Silnie zrytmizowany kolaż muzyczny, do którego tańczy Pinokio, obejmuje
od folklorystycznego brzmienia gitary po podniosłe, mistyczne dźwięki.
Na koniec melancholia pamięci rozbrzmiewa delikatnym nokturnem Chopina.
Nappi nie uprawia pantomimy, lecz włącza do swojego tańca
minimalistyczne obrazy – szalone drżenia marionetki, manipulowanie nią
poprzez pociąganie za sznurki, błyskawicznie rosnący nos, uwodzicielskie
kroki tanga czy ruchy zwierząt. Białe maski, które w tajemniczy sposób
pojawiają się i znikają na twarzach bohaterów, nawiązują do stereotypów i
krytyki społecznej starej włoskiej comedii dell'arte. Mocne, nastrojowe
oświetlenie tworzy atmosferę dla głównego bohatera oraz wszystkich
postaci, które wpływają na jego los.
„Pupo" zostało stworzone z myślą o dorosłych, jednak z pewnością
dostarczy rozrywki i refleksji osobom w każdym wieku. Choreografka
traktuje historię przemienionej drewnianej kukiełki, jak trwającą całe
życie próbę stania się najlepszą wersją siebie. Nigdy nie powinniśmy
zapominać o dziecku tkwiącym w nas samych oraz o niepohamowanym
pragnieniu tańca, jakie kiedyś mieliśmy. „Drewno, z którego wycięto
Pinokia, to humanitas – człowieczeństwo” – tak powiedział włoski filozof
Benedetto Croce o ikonicznej postaci małej drewnianej kukiełki, która
tak bardzo pragnęła być chłopcem.
Dyrektor artystyczny i choreografia: Sofia Nappi we współpracy z tancerzami
Tancerze: Arthur Bouilliol, Leonardo de Santis, Gregorio Dragoni, Glenda Gheller, India Guanzini Paolo Piancastelli, Julie Vivès
Kostiumy: Judith Adam
Asystent choreografa: Adriano Popolo Rubbio
Światła: Alessandro Caso
Sound design: Ed Mars & Sofia Nappi
Tour management: ecotopia dance productions
PUPO to efekt współpracy Burghof Lörrach (D), Danse Danse
Montréal (Kalifornia), ecotopia dance Productions (D), Escher Theatre
(L), KOMOCO / Sofia Nappi (I), MART Foundation (USA), ROXY Ulm (D) ,
Sosta Palmizi (I), Tanz Köln (D), Theatre Winterthur (CH), Tollhaus
Karlsruhe (D).
fot. mat. teatru
BER | TRYPTYK BALETOWY
Bondra / Ekman / Rimeikis
czwartek, 22.02.2024, godz. 19:00
BER – energia współczesnego tańca. Jeden z najważniejszych
spektakli baletowych ostatnich lat., którego premierę online obejrzało
przeszło 20 tysięcy widzów. Trzech choreografów, trzy wizje ruchu, trzy
odsłony współczesności, jedno pytanie: czym jest taniec. Poznaj genotyp
współczesności!
B jak Bondara Robert – znaczące nazwisko na scenie tanecznej, jego prace
choreograficzne są pokazywane na najważniejszych festiwalach tańca w
Polsce i za granicą. E jak Ekman Alexander – gwiazda współczesnej
choreografii, współpracował z ponad czterdziestoma zespołami na całym
świecie. R jak Rimeikis Martynas – najbardziej uznany choreograf młodego
pokolenia na Litwie. BER jak mechanizm odnowy DNA. Jak dawka nowej
energii. Jesteśmy częścią tańczącego świata – pisano po spektaklu – sprawdźmy to wspólnie!
Wykonawcy:
Balet Teatru Wielkiego im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu
ŁABĘDZIE
sobota, 24.02.2024, foyer I piętra, godz. 19:00
niedziela, 25.02.2024, foyer I piętra, godz. 18:00
Łabędzie, spektakl teatru tańca stworzony we współpracy z
tancerzami niewidomymi, słabowidzącymi oraz poruszającymi się
alternatywną motoryką, który Teatr Wielki w Poznaniu zaprezentował w
październiku 2022 roku, poruszył serca, zachwycił publiczność i świat
mediów. Spektakl stworzyły osoby niezwykle kreatywne, z którymi
podjęliśmy dialog ze skodyfikowaną formą tańca klasycznego, poszerzając
ją dzięki wyobraźni twórców i czyniąc bardziej dostępną. Projekt został
doceniony za granicą i wyróżniony przez międzynarodowe audytorium
nagrodą publiczności w prestiżowym konkursie FEDORA (luty 2023).
WESELE FIGARA | MOZART
czwartek, 29.02.2024, godz. 19:00
opera komiczna w IV aktach
libretto: Lorenzo da Ponte na podstawie sztuki Pierre’a Beaumarchais
premiera: 21 października 1995
Opera nad operami! Dzieło – co rzadko spotykane! – które łączy w
jeden pochwalny chór kompozytorów, wykonawców, dramaturgów, znawców
muzyki i – co nam najbliższe – publiczność. Konia z rzędem temu, kto
opowie fabułę Wesela Figara bez zająknięcia. W galopadzie
przebieranek, podmian, skoków z okna i cudownie odnalezionych dzieci,
niekiedy trudno złapać oddech i … sens. Lecz gdy myśl librecisty nadto
zbacza ze szlaku (z drugiej strony, kto szuka rozumu w miłosnych
perypetiach?), na pomoc przychodzi Mozart i jego muzyka. Wesele Figara skrzy się muzyczną inwencją i wirtuozerią, a każda z postaci dostaje szansę na wokalny popis.
W Weselu Figara jak w soczewce odbija się czas, w którym dzieło
powstało. Obyczajową zmianę oddaje postać bystrego sługi, które
triumfuje nad panem (Figaro – Hrabia). Sprawnie nakreślone piórem
librecisty bohaterki wyrastają poza schemat uroczej zakochanej gąski czy
porzuconej kobiety w kwiecie wieku: zadziora Zuzanna, śmiała w czynach,
choć melancholijna muzycznie Hrabina, Barbarina czerpiąca przykład z
Zuzanny i Marcelina twardo broniąca swych racji. Każdy i każda w tej
historii jest wyrazistą postacią.
Pozorną przystępność Mozartowskiej frazy rozwiał Arnold Schönberg, kiedy
dowiedział się, że Gershwin komponuje kwartet, który ma być czymś
prostym niczym Mozart. Wiesz, Mozart był uważany za dalekiego od prostoty w swoich czasach – skwitował.
Szczegóły repertuaru:
https://opera.poznan.pl/pl/