BALET warszawskiego Teatru Wielkiego wyraź­nie ożywił swą działal­ność. Po niedawnej premierze pięciu kameralnych przedsta­wień choreograficznych na małej scenie, na afisz weszły dwie nowe pozycje, lecz już nie na eksperymentalnej w jakimś sensie a reprezentacyj­nej wielkiej scenie. Jedna z nich jest nowością zupełną: prapremiera ostatniej kompo­zycji Grażyny Bacewicz, nie­dokończonej już przez autorkę, osnutego na sztuce Pabla Pi­cassa (!) baletu "Pożądanie"; druga pozycja - to od bardzo dawna nie wystawiany w Warszawie balet "Petruszka" Igora Strawińskiego, którego tytuł mówi sam za siebie. Dodatkową atrakcja nowej premiery jest to, iż prezentuje ona jak gdyby dwie różne epo­ki polskiej sztuki choreogra­ficznej. Trudnego zadania pier­wszej realizacji baletu Bacewiczówny podjął się młody tancerz i choreograf, Jerzy Makarowski, który już wcześniej dał znać o swym wybitnym ta­lencie w spektaklach na scenie kameralnej Teatru Wielkiego