Eugene Ionesco zabrał się do przerabiania Szekspira. Nowa sztu­ka chodzącego dotąd w aureoli chwały awangardysty przyjęta zo­stała jednak nie bez oporów. Ionesco zawsze wzbudzał dyskusję, lecz tym razem nie on, lecz raczej jego atakują. Oczywiście pastiszo­wy ionescowski "Macbett" - bo o niego rzecz jasna tu chodzi - ma również swoich wielbicieli. Zwolennicy sztuki zachowują się atoli w sposób dosyć szczególny: podkreślają, że w "Macbetcie" jest wiele zabawnych sytuacji, że poja­wiają się dowcipy rodem z ,Króla Ubu", że są znakomite ionescowskie pomysły. Wynika stąd jednak najwyżej tylko tyle, że Ionesco pozostaje nadal dobrym komedio­wym majstrem. Entuzjaści "Macbetta" zapominają natomiast o wypowiedziach samego Ionesco, które to wypowiedzi mówią, że w nowym utworze autorowi "Łysej śpiewaczki" chodziło o coś więcej niż tylko o kontynuowanie for­muły teatru Ionesco. W programie prapremierowego przedstawienia "Macbetta" Ionesco pisał: