Trzeba było mieć zaiste oszałamiający pomysł, by zaćmić wizję filmową. Trzeba było mieć zaiste niezwykłych aktorów, którzy zdołaliby miarą swego talentu i dojrzałości przesłonić tamte postacie, tak dobrze zapamiętane. Taka konfrontacja z filmową wersją powieści Jerzego Andrzejewsklego "Popiół i diament" była czymś oczywistym. Zarówno realizatorzy, jak i aktorzy stanęli przed zadaniem trudnym i, powiedzmy sobie od razu, niewykonalnym. Autorzy adaptacji, starali się na plan pierwszy wysunąć treści polityczne i społeczne powieści Jerzego Andrzejewskiego, wyeksponować te wątki, których zabrakło w filmie Andrzeja Wajdy. I te właśnie sceny zabrzmiały w telewizyjnej adaptacji najpełniej - najdoskonalej. Rozmowa pomiędzy Szczuką (Tadeusz Łomnicki) a Kalickim (Edmund Fetting) i monolog majora Wrony to momenty niezwykle trafne, ukazujące to wszystko, co się działo w ówczesnym polskim społeczeństwie rozdartym i zdezorientowanym. Reżyser Zyg