Na widowni nie ma miejsc pustych. Sporo ludzi stoi. W czasie przedsta­wienia częste oklaski - spontanicz­ne, niewymuszone, świadczące nie tylko o obowiązkowej uprzejmości wi­dza w stosunku do aktora. W przer­wach rozpalone dyskusje. Skąd płynie ta żywość reakcji? Mówi się przecież tyle o schorzeniach teatru, jego sko­stnieniu i powolnej agonii. Jakie są przyczyny tego manifestującego się entuzjazmu publiczności? Tak często narzeka się na jej zły smak i niewy­bredne gusty. Z pewnością nie przy­szła tu po rozrywkę. Afisz teatralny nie obiecuje jej zabawy: "Historya o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pań­skim ze czterech S. Ewangelistów ze­brana a wirszykami spisana przez księ­dza Mikołaja z Wilkowiecka zakonni­ka częstochowskiego..." "Historya..." spisana przed blisko czteroma wiekami, w opracowaniu dramaturgicznym, inscenizacji i reżyserii Kazimierza Dejmka, na scenie "Teatru Nowego" w Łodzi staje się rewelacją artystycz­ną na miarę najgłębszy