W nowej, korzystniejszej atmosferze Teatr Powszechny mógł powrócić do wystawionych w 1981 r. dwóch jednoaktówek Vaclava Havla. Prapremiera polska odbyła się tuż przed stanem wojennym, warszawska publiczność obejrzała tylko jedenaście spektakli. Wznowienie "Audiencji" i "Protestu" nastąpiło po upływie ośmiu lat. Okoliczności pozaartystyczne sprawiły, że "nowa" premiera stała się wydarzeniem o szerszym wydźwięku: aresztowanie i skazanie Autora w Pradze, obecność polskich osobistości na widowni, protest ZLP przeciw wyrokowi... Nawet wąsy Kazimierza Kaczora, kreującego browarnika, budzą nieodparte skojarzenie. Browarnik rozmawia z Fryderykiem (Mariusz Benoit), nowo przyjętym pracownikiem, którego zadaniem jest przetaczanie beczek. Fryderyk to dramatopisarz-dysydent; niezwykła trafność podpatrzonej sytuacji inteligenta podległego prostackiemu, despotycznemu majstrowi przekonuje widza, że Autor sam doznał podobnych upokorzeń. W epilogu Havel stosuje je