Przedstawienia {#os#5112}Szajny{/#}, takie jak {#re#7718}"Dante"{/#}, a szczególnie "Cervantes", to próby tworzenia "teatralnych portretów" wielkich artystów. Szajna za kanwę swoich kompozycji bierze zarówno ich utwory, jak i biografię czy jeszcze bardziej - istniejący w tradycji i powszechnej świadomości - obraz tych pisarzy stworzony przez ich własne dzieła, dokumenty i podręczniki. Wiadomo dobrze, że takie potocznie znane, obiegowe wizerunki są uproszczone i powierzchowne. W ich kształtowaniu istotną rolę odgrywa tez utożsamienie twórcy z jego dziełem, a nawet z tytułowym czy głównym bohaterem (niekoniecznie narratorem) tego dzieła. Stąd też dla wielu odbiorców literatury Cervantes jest Don Kichotem, Goethe Faustem, Mickiewicz Gustawem-Konradem, Słowacki Kordianem, Krasiński Hrabią Henrykiem. Przypomina to proces, jaki zaszedł wobec znanej opowieści o Frankensteinie - w powszechnej opinii potwór stworzony przez Frankensteina sam został ochrzczony F