Witold Gombrowicz - Pornografia, adaptacja i reżyseria Andrzej Pawłowski (przedstawienie dyplomowe - Wydział Reżyserii PWST w Warszawie), scenografia - Marcin Stajewski, opracowanie muzyczne - Tomasz Bajerski, Teatr Ateneum - Scena 61. Witold Gombrowicz - Historia, reżyseria - Zbigniew Mich, scenografia Marcin Jarnuszkiewicz, muzyka - Andrzej Kurylewicz, Teatr Nowy - Piwnica Wandy Warskiej.

NIBY nic, a jednak coś. Z jednej strony stagnacja, bezruch, z innej wiele rzeczy dzieje się w teatrze. Trwa na przykład przyswajanie Gombrowicza, głośne czytanie tego, czego po cichu przeczytać się nie da. Bo największego polskiego pisarza współczesnego ciągle jeszcze poznajemy z drugiej ręki. Z teatralnej. W "Ateneum" młody reżyser czyta nam "Pornografię", jedną z najznaczniejszych powieści (1960. r.) autora "Operetki". "Pomyślana, w pierwszym rzucie na wzór taniego romansu" stała się w istocie głębokim rachunkiem sumienia, rozliczeniem z tęsknotą do narodowych bohaterów i grobów, przeprawą z romantyzmem polskim (tu Konrad-Witold wadzi się z Naturą nie na Mont Blanc a na murze, pod cegłą...). Tak, jest tam to wszystko i jeszcze więcej. Jest przede wszystkim potrzeba stwarzania świata i formy według własnych osobliwych norm, ubranych dodatkowo w grymas groteski i perskie oko. Walą więc na "Pornografię" warszawiacy, jedni dla Gombrowicza, inni dl