"Dziadów część III" w reż. Michała Zadary z Teatru Polskiego we Wrocławiu na 36. Warszawskich Spotkaniach Teatralnych. Pisze Dionizy Kurz na swoim blogu.

"Dziady" Adama Mickiewicza to świętość, arcydzieło polskiego dramatu romantycznego. Polscy artyści w różnych czasach mierzyli się z tym dziełem, ale tylko niektóre inscenizacje odcisnęły trwałe piętno w historii polskiego teatru. Ostatnie dziesięciolecia, to dwie słynne realizacje, każda z innego powodu: "Dziady" Kazimierza Dejmka wystawione w Teatrze Narodowym w 1967 r. z Gustawem Holoubkiem katalitycznie odpaliły przesilenie polityczne w Polsce, oraz druga, legendarna z powodu wysokiego poziomu artystycznego inscenizacja Konrada Swinarskiego z 1973 r. z Jerzym Trelą, zrealizowana w Starym Teatrze w Krakowie. W tym czasie pracowali tam: Jerzy Jarocki, Konrad Swinarski i Andrzej Wajda. To był fantastyczny, najlepszy moment tego teatru. Jego artystyczne apogeum, a Konrad Jerzego Treli, do dzisiaj jest wielbiony przez starszych miłośników teatru. Pytanie o "Dziady" postawiono kolejny raz z okazji 250-lecia polskiego teatru narodowego. Co można zrobić dzisiaj