Trudno rzeczywiście o pełną ocenę wczorajszego Wieczoru Wawelskiego. Była to chyba najlepsza impreza na zamku w bieżącym sezonie. Doskonała, precyzyjna gra Tadeusza Żmudzińskiego szła w zawody z rzetelną pracą i niezwykłym polotem aktorskim Zygmunta Hübnera, który prezentuje wprost niespotykaną łatwość w kreowaniu sytuacji scenicznej, przy zachowaniu wszystkich wartości treściowych "Upadku" Camusa. Żmudziński potwierdził jeszcze raz, że należy do czołówki naszych pianistów. Jego "Intermezzo Es-Dur" Brahmsa urzekało zarówno dokładnością wykonania, jak i romantyczną atmosferą. Podobnie działo się i w "Intermezzo b-moll", "Intermezzo cis-moll". Również Szymanowski w "Wariacjach b-moll" i w granym na bis jednym z preludiów był bardzo wyrazisty, brzmiał urzekająco i czasem aż romantycznie. Hübner przedstawił tekst Camusa we własnym układzie i - trzeba to z naciskiem podkreślić - dał nam przykład, jak i co należy przedstawiać w tak ws