ZYGMUNT KRASIŃSKI Autor "Nieboskiej Komedii" miał u nas po wojnie znacznie większe trudności powrotu na scenę niż Mickiewicz, który wyprzedził go o trzy lata. W obu zresztą wypadkach powrót ten przyspieszyła niewątpliwie setna rocznica śmierci: w 1955 r. Mickiewicza (pierwsze po wojnie wznowienie "Dziadów") i w 1959 r. Krasińskiego (krakowska premiera "Irydiona" w listopadzie 1958 r. oraz premiera "Nieboskiej Komedii" w czerwcu 1959 r. w Łodzi). Niejednolita w swej wymowie ideowej i zróżnicowana pod względem poziomu artystycznego twórczość Krasińskiego budziła zawsze kontrowersyjne opinie i oceny. Jego powrót na scenę w 1958 r. wywołał nową falę sporów i polemik, których nasilenie wzmogło się po łódzkiej premierze "Nieboskiej", dzieła na pewno bardziej kontrowersyjnego od "Irydiona". Dlatego też relacje o inscenizacjach obu dzieł trzeba przekazywać w kontekście wspomnianych sporów i polemik. Zgodnie z przyjętą w tej pracy metodą trzeba