Ciekawe, że w 1973 roku powstał zarówno Tanztheater Wuppertal Piny Bausch w Niemczech, jak i Polski Teatr Tańca - Balet Poznański. Oba te teatry inicjują nową tradycję myślenia o tańcu, ale są sobie formalno-estetycznie obce - pisze Anna Królica w Dwutygodniku. strona kultury

Wydawałoby się, że bogata tradycja międzywojennego tańca ekspresjonistycznego, czyniąca z Polski ważny ośrodek tego ruchu (zaraz za Niemcami i Austrią), stanowiła doskonały grunt dla pojawienia się gatunku Tanztheater. Po wojnie nie udało się odtworzyć w całej pełni tradycji tańca wyrazistego, jednak w niektórych ośrodkach, jak Poznań czy Gdańsk, można było wciąż odnaleźć jej ślady. Zajęcia z elementami tańca wyrazistego znajdowały się w programie poznańskiej szkoły baletowej; do tego kierunku odwoływał się również język choreograficzny Janiny Jarzynówny-Sobczak - uczennicy Ruth Sorel, która była asystentką Haralda Kreutzberga. W powojennej Polsce to balet jest zdecydowanie preferowaną techniką. Czerpiący w latach 70. z dokonań szkoły radzieckiej, promuje się intensywniej niż we wcześniejszych latach. Równocześnie zaczyna wykruszać się kadra związana z tańcem wyrazistym. Wymownym tego świadectwem jest odejście w 1975 roku