WŁADYSŁAW KRASNOWIECKI od dawna był gorącym zwolennikiem, zapalonym obrońcą sztuki Kuśmierka. Jako kierownik artystyczny Teatru Domu Wojska Polskiego w Warszawie podjął się jej insceni­zacji i reżyserii i bronił jej przed różnego rodzaju sceptycyzmem, ostrożnictwem, krytykanctwem. A było czego bronić i było się o co "bić". Sztuka Kuśmierka wy­łamuje się bowiem z szablonów, śmiało wprowadza nowy temat do dramaturgii polskiej, o sprawach ważnych opowiada niezdawkowo, nietuzinkowo - widać, że autor głęboko przeżył i przemyślał za­gadnienie, które wziął na kanwę swej pracy twórczej. Ale o jaką sztukę chodzi? Wyjaśnijmy wszystko od począ­tku. Józef Kuśmierek napisał sztukę pt. "Rok 1944". Nie pierwszą w swoim życiu autorskim, ale pierw­szą, wprowadzoną na scenę. Gdy zbiór jego krytycznych reportaży - "Uwaga, człowiek", ujrzał świat­ło druku, wzbudził dyskusje ostre jak pióro, którym zadziorny, za­dzierżysty pisarz szki