Teatralny festiwal w Madrycie, organizowany w marcu, nie ma większej tradycji, ani też znacz­niejszego międzynarodowego roz­głosu. Podobnie zresztą jak współczesny teatr hiszpański, któ­ry mimo bogatego dorobku dramaturgicznego i historycznej tradycji - nie liczy się w swoim własnym kraju i w świecie. Na palcach jednej ręki można by wyliczyć zespoły teatralne, które działają stale z etatową obsadą i zagwarantowaną dotacją. Ma­dryt, wielomilionowa stolica, mi­mo pięknego, reprezentacyjnego gmachu teatru, opery i baletu - nie ma własnego zespołu opero­wego. Za to rokrocznie występują tu gościnnie najwybitniejsze te­atry operowe świata z nowo­jorską Metropolitan Operą, me­diolańską La Scalą, Teatrem Bolszoj z Moskwy, operą hamburską, wiedeńską czy paryską, wraz z największymi gwiazdami sztuki wokalnej. Myśl ożywie­nia życia teatralnego w stolicy towarzyszyła również hiszpań­skiemu Ministerstwu Kultury i władzom municypalnym Madry