Wielka opowieść o miłości, przyjaźni, granicach władzy i samotności grana jest na scenie teatru Wybrzeże. "Don Carlos" Fry­deryka Schillera w reżyserii Krzysztofa Babickiego jest sztuką ze skomplikowaną ak­cją, wręcz jak z sensacyjnego filmu. Jesteśmy świadkami intryg, zdrady i namiętności. Teatralna bajka - To nie jest Schiller, lecz brazylijski serial - krytyko­wali poloniści obecni na pre­mierze. Będę bronić tego przedsta­wienia. Myślę, że dzisiaj zre­alizowane w kostiumach z epoki i mówione wierszem byłoby teatralną bajką. Jak zwykle Babicki nie tra­ci energii na głoszenie ze sce­ny małych prawd życiowych, lecz szuka prawd uniwersal­nych. Gdański "Don Carlos" jest przedstawieniem, które opowiada o granicach wolno­ści i o tym, kiedy tolerancja zaczyna być anarchią, a kiedy próba myślenia państwowego staje się despotyzmem. Jest to także historia przyjaźni i ma­nipulowania nią. Markiz Posa (Mirosław Baka) mówi do Królowej, �