"Żyd" w reż. Witolda Mazurkiewicza w Kompanii Teatr w Lublinie. Pisze Kacper Sulowski w Gazecie Wyborczej - Lublin.

- Nie wiemy czy piją kawę, czy jedzą bigos, czy biegają w sztafecie czy chodzą w dresach. Nie wiemy jak się z nimi witać i co do nich mówić. Jedyne co wiemy to to, że mają brodę i pejsy. Czyli co? Nic nie wiemy. - Te kluczowe słowa padają ze sceny podczas spektaklu "Żyd" Kompanii Teatr. Po wyjściu z teatru będziemy wiedzieć więcej. Ale nie o nich. O sobie. Milkną rozmowy, ciemność i cisza. Wreszcie słychać głęboki, złowieszczy dźwięk kontrabasu. Przez drewniane drzwi przedziera się smuga światła. Kolejni bohaterowie wchodzą do pokoju nauczycielskiego. Wszystko zaczyna się bardzo niewinne, wręcz komediowo. Po chwili już wiemy, ze chodzi o prowincjonalną szkołę, której grozi zamknięcie. Ratunkiem okazuje się tajemniczy darczyńca - Żyd, który lada chwila ma pojawić sie na miejscu. Co przygotować na powitanie? No przecież trzeba go jakoś ugościć. Może występ chóru? Może zorganizować sztafetę z pochodniami? Albo wydeklamować wiersz?