Reżyser MARYNA BRONIEWSKA prezentując w poniedziałkowym Teatrze Telewizji "Pannę Rositę" Federico Garcia Lorki nadała spektaklowi charakter i tempo rzewnej opowieści o przemijaniu, o okrucieństwie czasu, który odbiera młodość i - nadzieję. Mniej ważne stały się w poetyckiej balladzie Lorki szczegóły obyczajowe, autentyzm środowiska, a nawet sama akcja dramatyczna, zresztą dość wątła, jakby drugoplanowa. Zamysł reżyserski mógł się sprawdzić tylko w wypadku zestrojenia z nim interpretacji aktorskiej. Udało się to niemal w pełni. ALEKSANDRA ŚLĄSKA w tytułowej roli stworzyła postać bogata, niezwykle przekonywającą. Potrafiła być radośnie dziewczęca, pełna wiary w życie w akcie pierwszym, zrezygnowana, świadoma swej życiowej klęski w akcie ostatnim. Aktorka nie tylko pokazała proces starzenia się swej bohaterki, ale co więcej jej przemianę wewnętrzna, jej rosnącą obojętność wobec świata zewnętrznego, jej strach przed każdym nast